Γνωρίστε πότε να ζητήσετε ιατρική βοήθεια

Η διαπίστωση ότι ένα παιδί ή έφηβος πάσχει από ΔΕΠΥ δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στη συμπτωματολογία, αλλά απαιτεί εκτίμηση από έναν παιδοψυχίατρο ή παιδίατρο με ειδίκευση στη ΔΕΠΥ. Οι ειδικοί κάνουν τη διάγνωση αξιολογώντας τη συμπεριφορά του παιδιού σε συνδυασμό με την ενδελεχή σωματική ιατρική εξέταση και τη συνεκτίμηση των πληροφοριών που συγκεντρώνουν από τους γονείς και τους δασκάλους. Επιπροσθέτως, πρέπει να αποκλειστούν άλλα ιατρικά προβλήματα όπως προβλήματα όρασης και ακοής, αναιμία, αλλεργίες, διαταραχές του θυρεοειδή ,ελλείματα διατροφής καθώς και πιθανές αναπτυξιακές δυσκολίες.

Μια από τις δυσκολίες στη διάγνωση της ΔΕΠΥ είναι ότι πολλά από τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται και σε άλλους περιστασιακούς/περιβαλλοντικούς παράγοντες άγχους ή είναι συνηθισμένα και σε πολλές άλλες ψυχικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί εσφαλμένα ότι οφείλονται σε ΔΕΠΥ συμπτώματα που έχουν προκληθεί από γεγονότα όπως η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, η μετακόμιση σε κάποια άλλη περιοχή, ένα διαζύγιο ή εργασιακές δυσκολίες. Επίσης πρέπει να αποκλειστούν ως πιθανές αιτίες των συμπτωμάτων άλλες ψυχικές παθήσεις, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες, συμπεριφορικά προβλήματα, διαταραχές της διάθεσης ή αγχώδεις διαταραχές. Επειδή η ΔΕΠΥ τείνει να είναι οικογενής, ένα ενδελεχές οικογενειακό ιατρικό ιστορικό μπορεί να δώσει στοιχεία για την πάθηση του παιδιού.

Για τη διευκόλυνση της διάγνωσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν Κλίμακες Αξιολόγησης της Συμπεριφοράς, τις οποίες θα συμπληρώσουν οι γονείς και οι δάσκαλοι. Αυτές οι κλίμακες αξιολόγησης βοηθούν να διαπιστωθεί πώς λειτουργεί το παιδί στο σπίτι και στο σχολείο σε σύγκριση με άλλα παιδιά.

Για να διαπιστωθεί αν ένας ενήλικας πάσχει από ΔΕΠΥ απαιτείται μια πλήρης αξιολόγηση από έναν ειδικό. Πέρα από την αξιολόγηση των παρόντων συμπτωμάτων, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί το σχολικό και συμπεριφορικό ιστορικό της παιδικής ηλικίας του ασθενή.

Πολύ συχνά, στους ενήλικες με ΔΕΠΥ δεν είχε γίνει σωστή διάγνωση όταν ήταν παιδιά. Δεδομένου ότι η ασθένεια φαίνεται να παρουσιάζει κάποια κληρονομικότητα, η ΔΕΠΥ συχνά διαπιστώνεται για πρώτη φορά σε ενήλικες αφού γίνει η διάγνωση στο παιδί τους. Παρόλο που πολλές φορές χρησιμοποιούνται και άλλοι κατάλογοι συμπτωμάτων στην εξέταση ενηλίκων για ΔΕΠΥ, τα κριτήρια DSM-IV θεωρούνται σήμερα τα εγκυρότερα. Πέρα από την υπερκινητικότητα που τείνει να μειώνεται, πολλοί ενήλικες ασθενείς εξακολουθούν να παρουσιάζουν αρκετά από τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, όπως νευρικότητα, προβλήματα οργανωτικότητας, παρορμητικότητα και δυσκολίες κοινωνικοποίησης. Σε ενήλικες με ΔΕΠΥ μπορεί να αποσπάται εύκολα η προσοχή τους, να δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι και να κάνουν μελλοντικά σχέδια, ενώ μπορεί να αδυνατούν να ολοκληρώσουν πράγματα. Έχουν συχνές διακυμάνσεις στη διάθεσή τους και είναι ευέξαπτοι. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι ενήλικες με ΔΕΠΥ μπορεί να αντιμετωπίζουν επαγγελματικές δυσκολίες.

Πηγή: www.janssen-cilag.gr